ابوالحسن موسى بن جعفر(ع)، امام هفتم شیعیان و نهمین معصوم از چهارده معصوم(ع) است . بر طبق برخی نصوص تاریخی آن حضرت در ابواء(منزلى میان مکه و مدینه) در روز یکشنبه هفتم صفر سال 128 یا 129 ه.ق. متولد شد. به جهت کثرت زهد و عبادتش معروف به العبد الصالح و به جهت حلم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به الکاظم گردید.کنیه آن حضرت ابوابراهیم بوده ولى به ابوعلى نیز معروف بودهاند.مادر آن حضرت حمیده کنیزى از اهل بربر(مغرب) یا از اهل اندلس(اسپانیا) بوده است و نام پدر این بانو را «صاعد بربرى» گفتهاند.حمیده به «حمیدة البربریة» و «حمیدة المصفاة» نیز معروف بوده است.برادران دیگر امام از این بانو اسحاق و محمد دیباج بودهاند.امام موسى الکاظم(ع) هنوز کودک بود که فقهاى مشهور مثل ابوحنیفه از او مسأله مىپرسیدند و کسب علم مىکردند.بعد از رحلت پدر بزرگوارش امام صادق(ع) (148 ه.ق.) در بیست سالگى به امامت رسید و 35 سال رهبرى و ولایت شیعیان را بر عهده داشت. در گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین محمدامین پورامینی عضو از اساتید وپژوهشگران حوزه علمیه قم وعضو هیئت علمی مرکز تخصصی ائمه اطهار (ع) به بررسی ابعادی از زندگی امام کاظم(ع) پرداختیم که اکنون از نظر شما می گذرد.