اولین بار در سفر عتبات بود که من با مرحوم حجت الاسلام والمسلمین نجفی روحانی آشنا شدم، خاطرم هست در دوران حاکمیت صدام ملعون هر دو اتوبوس زائر ایرانی یک روحانی کاروان داشت، و در آن سفر به یاد ماندنی من و حاج آقا از جمله روحانیونی بودیم که زائران را – البته هرکدام در یک کاروان- همراهی می کردیم.

وقتی به سر پل ذهاب مزار احمد بن اسحاق رسیدم زائران را از اتوبوس پیاده کردم تا مختصری استراحت کنند، همانجا بود که حاج آقا را با کاروانشان ملاقات کردم و با ایشان احوال پرسی داشتم؛ البته قبل این بارها حاج آقا را دیده بودم، اما فرصتی برای صحبت و احوال پرسی پیش نیامده بود، اما بعدها هر وقت عازم مدینه و کربلا می شدم توفیق بود تا بتوانم به ایشان عرض سلام و ارادتی داشته باشم.

عالمی فاضل

در کنار همین آشنایی ها بود که من حاج آقا را عالمی فاضل یافتم، عالمی که وقتی صحبت می کرد کلامش متین، مستدل و براساس موازین و با ذکر منبع بود، اینطور نبود که مطلبی را بشنود و سریع آن را نقل کند، لذا زمانی که تصدی دفتر بعثه مقام معظم رهبری در مدینه منوره به ایشان واگذار شد در بیان احکام شرعی بسیار دقت می کرد، گرچه مسئولیت اجرایی داشت اما همان مقدار که وارد بحث می شد نشان دهنده این بود که مطالعه دارد، و این از امتیازات و ویژگی های خوب آن مرحوم به شمار می رفت.

در انتخاب احادیث بسیار دقت داشت، و با ظرافت روایات را انتخاب و بیان می کرد؛ خاطرم هست وقتی در مدینه منوره می خواست مساله شرعی را که علما نسبت به آن فتوا و یا احتیاط داده بودند بیان کند منبع و ماخذ آن حکم و فتوا که برگرفته از روایات بود را نیز بیان می کرد، و صرفا به نقل فتوا بسنده نمی کرد، قبل از ایشان زمانی که یک مساله مطرح می شد چون گاهی نص صریح در یک مساله خاص نبود می خواستند از طریق عام و خاص ومطلق ومقید تخصیص، و یا تقیید بزنند! درحالی که این روش درستی نبود؛ اما مرحوم نجفی این روش را نداشت.

برخورد صمیمانه با طلاب و دانشجویان جوان

مرحوم حاج آقا نجفی انسانی متواضع و فروتن بود؛ بعید می دانم کسی حاج آقا را بشناسد و منکر این روش ایشان باشد، متاسفانه برخی از آقایان در بعثه روش استعلایی داشته و از موضع بالا برخورد می کردند، و این بسیار بد و اثر معکوس داشت، ولی برخورد ایشان در مقابل طلاب، اساتید، روحانیون کاروانها وعموم زائران اخلاقی و متواضعانه بود، به خصوص در جلساتی که مخاطب روحانیون کاروانها بودند این تواضع محسوس تر بود، لذا جناب آقا نجفی روحانی هم در دل روحانیون کاروان ها و زائران جایگاه ارزشمندی داشت.

پشتکار و همت ایشان زبانزد عام و خاص بود؛ مسؤولیت اجرایی بعثه بسیار دشوار بود ولی هرگز کسی احساس ضعف و خستگی در وجود مرحوم حجت الاسلام والمسلمین نجفی نمی دید، و همیشه ابتکار عمل را به دست می گرفت، و این ویژگی به صورت مستمر و در طول سال محسوس بود، و هرگز عمل زده نشد که روز آخر با روز اول فعالیتش فرق داشته باشد.

مرحوم حاج آقا نجفی توجه و عنایت خاصی به جوانان بخصوص دانشجویان داشت، نظرشان بر این بود که جوانان قلبی صاف و دل های پاک دارند، بر همین اساس آماده پذیرش حقایق هستند، و تغییر و تحول در وجود آنان بیشتر، ماندگارتر و موثرتر خواهد بود، لذا تعامل خوبی با جوانان بخصوص دانشجویان داشت، و وقت می گذاشتند، چون ایشان سابقه کار فرهنگی با جوانان دانشجو داشت روحیه جوان گرایی در ایشان بسیار شدید و قوی بود.

مردی از جنس تواضع

حجت الاسلام والمسلمین نجفی مردی از جنس تواضع و در عین حالی مدیری قاطع، با انگیزه و مسلط به مسائل مدیریتی بود، و این تواضع هرگز باعث نشد در موضع مدیریتی از خود سستی بخرج دهد، آن جایی که لازم بود با قاطعیت موضع می گرفت، و با قاطعیت امور را رسیدگی و مدیریت می کرد، و بسیار مفید و موثر بود.

در سخن گفتن کم گوی و گزیده گوی بود، و همیشه پرمحتوا و تاثیرگذار سخن می گفت؛ همیشه سخنرانی حاج آقا طبق تقسیم بندی زمانی تمام می شد و طول نمی کشید، همه صحبت های ایشان حساب شده و قابل استفاده بود، صحبت های او مفید، موثر، مختصر، گویا، رسا و شیوا گاهی نیز با مزاح همراه بود، مزاحی بسیار شیرین که یک تلطیف جوی ایجاد می کرد.

موقعیت شناسی همراه با تعامل سازنده

یکی از ویژگی های شاخص و مهم حجت الاسلام والمسلمین نجفی مربوط به شیوه مدیریتی و تعامل سازنده ایشان در عراق بود، حاج آقا با همان شیوه مدیریتی توانست در عتبه مقدسه امام حسین (ع) وحضرت اباالفضل (ع) تعامل خوبی برقرار کند، آن هم در عراق که روی بحث عراقی و ایرانی بودن و بحث عرب و عجم یک حساسیت های خاص و کهنه ای وجود داشت ودارد، این تعامل به قدری خوب و سازنده بود که توانست از بلندگوی حرم، از فضای صحن مطهر امام حسین(ع) و زیر زمین صحن مطهر حضرت ابوالفضل(ع) به صورت مستمر و پیوسته وشبهای جمعه در خیمگاه استفاده کند، بدون اینکه تنشی وجود داشته باشد، و این یک امتیاز بزرگ و موفقیت بسیار عالی بود که ایشان داشت. و انشاءالله هم در آینده هم باید مواظب بود که مبادا با تندروی یا کجروی و یا برخورد احساسی این فضای خوب فراهم آمده گرفته ویاکمرنگ شود.

عشق وارادت به خاندان رسالت

از دیگر ویژگی های مرحوم نجفی می توان به عشق و ارادت ایشان نسبت به خاندان عصمت و طهارت(ع) اشاره کرد؛ توفیق حضور پیوسته در حرم مطهر، شرکت در مجلس عزا و گریه بر سیدالشهدا علیه السلام موفقیت های بسیاری نصیب انسان می کند، برای همین آن مرحوم موفق بود؛ هنگامی که در مدینه منوره بود از جمله نیروهای نهاد در دانشگاه محسوب می شد و مخیر بود که بین ماندن و رفتن، گفت: من حرم پیغمبر (ص) را رها نمی کنم، آنجا هم مهم است اینجا هم به سبب خدمت به پیغمبر اکرم و حضرت فاطمه زهرا و ائمه بقیع مهم است؛ و حضور آن مرحوم در مدینه ادامه یافت تا اینکه به کربلای معلی اعزام ومستقر شد.

و خوشا به حال او که ختم عمر او به حضور پیوسته وموثر او در جوار قبور پاک محمد و آل محمد علیهم السلام شد.

و.. خلوص

در پایان کلام به خلوص ایشان اشاره می کنم، خلوص مرحوم حاج آقا نجفی سبب شده بود در دلها جای داشته باشد به قدری روحانیون کاروان ها ایشان را دوست داشتند که وقتی شنیدند حاج آقا بیمار شده پیوسته از خداوند متعال شفای ایشان را درخواست کردند، ولی مشیت الهی چیز دیگری بود، و بعد از فوت با قلبی اندوهگین برایش ختم قرآن گرفتند. 

بعد از فوت هم قرآنها تلاوت شد. با توجه به شرایط کرونایی تشییع خوبی شد، وجای خوبی هم دفن شد، و این مزد خلوص او در دنیا است، امید است در آخرت از شفاعت محمد وآل محمد بهره مند گردد.